"Έλα γλυκιά μου..."παροτρύνει το φίδι. "Πάρε ένα. Τ'ακούς που σου λέει
κόψε με; (ΚΟΨΕ ΜΕ!) Αυτό το λαμπερό, κόκκινο και μεγάλο. Κόψε με, κόψε με τώρα αμέσως, με δύναμη! Αφού ξέρεις ότι το θέλεις.
"Μα..ο θεός..." αντιλέγει η Εύα βολιδοσκοπώντας το φίδι μήπως είναι προβοκάτορας-μπράβο, έξυπνο κορίτσι- "μας απογερεύει ρητά να φάμε τους καρπούς από το Δέντρο της Γνώσης."
"Ααα ναι, ο Θεόςςςςς...μα ο Θεός μας έδωσε τη ζωή, έτσι δεν είναι; Και ο Θεός μας έδωσε την επιθυμία, έτσι δεν είναι; Και ποιος άλλοςς, αν όχι ο Θεόςςς, έφτιαξε αυτά τα αναθεματισμένα μήλα; Επομένως, τι σκοπό έχει η ζωή αν όχι να γευτούμε αυτά που επιθυμούμε;"
Η Εύα σταυρώνει τα χέρια της σαν μαθήτρια που είναι επικεφαλής στην τάξη της. "Ο Θεός το έχει απαγορεύσει. Τέλος. Το λέει και ο Αδάμ."
Το φίδι κοντοστέκεται για λίγο θαυμάζοντας τους ψεύτικους θεατρινισμούς της Εύας. "Ο Θεός είναι συμπαθητικός τυπάκος..και έχει καλές προθέσεις...αλλά μεταξύ μας, είναι πολύ ανασφαλής."
"Ανασφαλής; Πως μπορείς να λες κάτι τέτοιο για αυτόν που δημιούργησε αβίαστα ένα ολόκληρο σύμπαν; Είναι παντοδύναμος!"
"Ακριβώς! Δεν καταντάει σχεδόν μονομανία; Όλη αυτή η λατρεία, πρωί, μεσημέρι, βράδυ, Ω ΔΟΞΑΣΤΕ ΤΟΝ, ΔΟΞΑΣΤΕ ΤΟΝ! Αυτό για μένα δεν σημαίνει παντοδυναμία. Είναι κακομοιριά. Είναι η ανάγκη να αυτοεπιβεβαιωθεί. (Ω, δοξάστε τον Αιώνιο Κύριο!) Είσαι σίγουρη ότι όλα αυτά που σε περιβάλλουν, Εύα, είναι θειικό έργο; Τρέφει εσένα και τον Αδάμ με μύθους και ψέμματα. Όλες οι ζουμερές πληροφορίες είναι κλειδωμένες σε αυτό το μήλο. Εφτά ημέρες; Κάνε μου την χάρη."
"Καταλαβαίνω τι εννοείς. Αλλά ο Αδάμ θα γίνει έξαλλος."
"Αααα ναι, ο γλυκός, γυμνός αντρούλης σου. Τον είδα σήμερα το πρωί σε ένα από τα λιβάδια να παίζει με ένα μαλλιαρό αρνάκι. Φαινόταν χαρούμενος. Εσύ όμως, Εύα, θέλεις να περάσεις όλη σου την αιωνιότητα με ένα μπουλούκι πειθήνιων ζώων και έναν μαλθακό άντρα; Δε νομίζω. Ο Αδάμ μπορεί να τσαντιστεί για λίγο, θα αλλάξει όμως γνώμη όταν του δείξω βέλη με μπρούτζινες μύτες, σκουριασμένα κανόνια και κράνη εικονικής πραγματικότητας. Νομίζω ότι εσύ, Εύα, προορίζεσαι για ανώτερα πράγματα."
Η Εύα ξεροκαταπίνει και κοιτάζει με νέο μάτι το μήλο.
"Μην το σκέφτεσαι, Εύα, γλυκιά μου. Εδώ μιλάμε ουσιαστικά για Την Επιθυμία. Θες ένα τσιγαράκι μέχρι να σκεφτείς την πρότασή μου;"
κόψε με; (ΚΟΨΕ ΜΕ!) Αυτό το λαμπερό, κόκκινο και μεγάλο. Κόψε με, κόψε με τώρα αμέσως, με δύναμη! Αφού ξέρεις ότι το θέλεις.
"Μα..ο θεός..." αντιλέγει η Εύα βολιδοσκοπώντας το φίδι μήπως είναι προβοκάτορας-μπράβο, έξυπνο κορίτσι- "μας απογερεύει ρητά να φάμε τους καρπούς από το Δέντρο της Γνώσης."
"Ααα ναι, ο Θεόςςςςς...μα ο Θεός μας έδωσε τη ζωή, έτσι δεν είναι; Και ο Θεός μας έδωσε την επιθυμία, έτσι δεν είναι; Και ποιος άλλοςς, αν όχι ο Θεόςςς, έφτιαξε αυτά τα αναθεματισμένα μήλα; Επομένως, τι σκοπό έχει η ζωή αν όχι να γευτούμε αυτά που επιθυμούμε;"
Η Εύα σταυρώνει τα χέρια της σαν μαθήτρια που είναι επικεφαλής στην τάξη της. "Ο Θεός το έχει απαγορεύσει. Τέλος. Το λέει και ο Αδάμ."
Το φίδι κοντοστέκεται για λίγο θαυμάζοντας τους ψεύτικους θεατρινισμούς της Εύας. "Ο Θεός είναι συμπαθητικός τυπάκος..και έχει καλές προθέσεις...αλλά μεταξύ μας, είναι πολύ ανασφαλής."
"Ανασφαλής; Πως μπορείς να λες κάτι τέτοιο για αυτόν που δημιούργησε αβίαστα ένα ολόκληρο σύμπαν; Είναι παντοδύναμος!"
"Ακριβώς! Δεν καταντάει σχεδόν μονομανία; Όλη αυτή η λατρεία, πρωί, μεσημέρι, βράδυ, Ω ΔΟΞΑΣΤΕ ΤΟΝ, ΔΟΞΑΣΤΕ ΤΟΝ! Αυτό για μένα δεν σημαίνει παντοδυναμία. Είναι κακομοιριά. Είναι η ανάγκη να αυτοεπιβεβαιωθεί. (Ω, δοξάστε τον Αιώνιο Κύριο!) Είσαι σίγουρη ότι όλα αυτά που σε περιβάλλουν, Εύα, είναι θειικό έργο; Τρέφει εσένα και τον Αδάμ με μύθους και ψέμματα. Όλες οι ζουμερές πληροφορίες είναι κλειδωμένες σε αυτό το μήλο. Εφτά ημέρες; Κάνε μου την χάρη."
"Καταλαβαίνω τι εννοείς. Αλλά ο Αδάμ θα γίνει έξαλλος."
"Αααα ναι, ο γλυκός, γυμνός αντρούλης σου. Τον είδα σήμερα το πρωί σε ένα από τα λιβάδια να παίζει με ένα μαλλιαρό αρνάκι. Φαινόταν χαρούμενος. Εσύ όμως, Εύα, θέλεις να περάσεις όλη σου την αιωνιότητα με ένα μπουλούκι πειθήνιων ζώων και έναν μαλθακό άντρα; Δε νομίζω. Ο Αδάμ μπορεί να τσαντιστεί για λίγο, θα αλλάξει όμως γνώμη όταν του δείξω βέλη με μπρούτζινες μύτες, σκουριασμένα κανόνια και κράνη εικονικής πραγματικότητας. Νομίζω ότι εσύ, Εύα, προορίζεσαι για ανώτερα πράγματα."
Η Εύα ξεροκαταπίνει και κοιτάζει με νέο μάτι το μήλο.
"Μην το σκέφτεσαι, Εύα, γλυκιά μου. Εδώ μιλάμε ουσιαστικά για Την Επιθυμία. Θες ένα τσιγαράκι μέχρι να σκεφτείς την πρότασή μου;"
εδω ειναι που πρεπει να πουμε...παρτα μωρη αρρωστη! (αναφερομενος στην ευα παντα)
ΑπάντησηΔιαγραφή