Εκείνος

(Εκείνος, τα τελευταία χρόνια έχει σοβαρά προβλήματα με τον ύπνο.

Οπότε λοιπόν Εκείνος, χουζουρεύει στο κρεβάτι του, αντί να προσπαθεί να κοιμηθεί, και αναλογίζεται τις λάθος επιλογές του.)

Τι θα γινόταν άραγε αν είχε περάσει στη σχολή που ήθελε;

Μήπως τελικά είχε ταλέντο σε κάτι -οτιδήποτε- και απλά ποτέ του δεν το ανακάλυψε επειδή ποτέ του δε προσπάθησε για τίποτα;

Μήπως ήταν λάθος που έδιωξε άτομα από κοντά του και κράτησε μόνο τις κακές συνήθειες για συντροφιά; 

Μήπως ήταν παράλογο που ενστερνιζόταν από τότε που θυμάται τον εαυτό του τα θέλω και τα πιστεύω των άλλων και δεν αποκτούσε ποτέ δικά του;

......όταν η καταμέτρηση των λαθών φτάνει στο τέλος της, Εκείνος αλλάζει πλευρό. Έχει πια ξημερώσει. Υπόσχεται στον εαυτό του πως με την επόμενη χαραυγή θα αλλάξει και ο ίδιος. Θα προσπαθήσει για το μέλλον του, θα ψάξει για δουλειά, θα προσεγγίσει αυτούς που έδιωξε, δε θα πίνει τόσο...

Αυτό που δεν έχει προσέξει είναι ότι ο ήλιος έχει βγει, και Εκείνος του γυρίζει πανηγυρικά τη πλάτη...

Πλησιάζει άλλο ένα βράδυ που θα το περάσει πιωμένος και άυπνος...και μόνος.

Ανάρτηση Ασυνάρτησης

Είναι κάτι βραδιές που δεν περνάνε με τίποτα.

Που ενώ κάνει ζέστη, εσύ κρυώνεις....

Και όσο και να θες, ο ήλιος δεν βγαίνει, με νιώθεις;

Όταν ομίχλη καλύπτει τις σκέψεις σου,

εσύ προσμένεις τη θαλπωρή ενός χαμόγελου για να νιώσεις όμορφα.

Περιμένεις κάποιον να σε αναζητήσει,

Έχεις την ανάγκη να νιώσεις πως κάποιος σε χρειάζεται

Πως κάποιος δεν αντέχει να ζει χωρίς να κοιτάει τα δικά σου μάτια

Είναι αυτή η αναμονή που σε κάνει να νιώθεις ρίγη

Ίσως και λίγο το παιχνίδι

Χωρίς να ξέρεις αν θα περάσουν ώρες...μέρες...ή βδομάδες

μέχρι να σβήσεις τη φλόγα που μέσα σου καίει-

και θα τη σβήσεις άραγε;

Μ'αρεσεις. Θα μπορούσα να σε αγαπήσω.

Άνθρωποι σαν εσένα δεν πρέπει να ερωτεύονται ανθρώπους σαν εμένα.
                                                    (...Ή μήπως ήταν το αντίθετο;)
Αλλά ποιος είμαι εγώ που θα ορίσω αυτά που προστάζει η φύση;
Απλά είναι που ξέρεις....μου βγάζεις τέτοιο αισθησιασμό
και δεν μπορώ να σου αντισταθώ
με ένα σου βλέμμα με ανεβάζεις, με σηκώνεις και με πετάς πάλι κάτω
Ξέρεις, δεν είναι και εύκολο επίτευγμα αυτό
Για αυτό σε ευχαριστώ
Που κάνεις τις μέρες και τις νύχτες μου
πιο όμορφες, πιο δύσκολες, πιο βάναυσες
που με αναστατώνεις, με παιδεύεις
με κάνεις κομμάτια
με αρρωσταίνεις
και με κάνεις καλά