Putana (όπως λένε και οι φίλοι μας the Italians)

Κάποια, κάποτε, μετά από μια περίεργη συζήτηση μου είπε πως η ζωή είναι μεγάλη πουτάνα. Εγώ της απάντησα πως η ζωή είναι ωραία, απλά οι άνθρωποι είναι πουτάνες. Όχι, ο σκοπός της ανάρτησης δεν είναι να κράξω. Απλά να εκφράσω το συναίσθημα που μου έβγαλε αυτή η συζήτηση. Όχι, η ζωή δεν είναι πουτάνα, οι άνθρωποι είναι. Για αυτό πρέπει να μάθεις να τους χειρίζεσαι. Να τους χειραγωγείς. Να τους ξεχωρίζεις. Να τους βάζεις όρια. Και όταν πάνε να τα περάσουν να τους λες 'ψιτ, πουτανάκι, back off' και να μην τους αφήνεις να εισβάλλουν στην ζωή σου. Και αυτούς που ξέρεις πως είναι διπρόσωπα φίδια, να τους εκμεταλλεύεσαι, για το δικό σου όφελος, ίσως και για δικό τους (ποτέ δεν ξέρεις). Ακούγομαι κακιά; Μπορεί και να είμαι. Είμαι όμως και αληθινή, και δεν προσποιούμαι. Ώρες αφού τελείωσε αυτή η συζήτηση πραγματευόμουν το συγκεκριμένο θέμα και δεν κατέληξα πουθενά τελικά. Ωραίες οι 'συμβουλές' που δίνω, ή ίδια τις ακολουθώ όμως ή παραμυθιάζω το μικρό μου μυαλουδάκι?

Η Κάποια έκλεισε τη συζήτηση με τα εξής λόγια
μακάρι μια μέρα να ξεχάσω
και να είναι τα πράγματα όπως εγώ τα βλέπω
και όχι όπως πρέπει να είναι
μακάρι
να είναι μια όμορφη ζωή
σε αυτό ήπια σήμερα
όχι μόνο σε μένα αλλά και σε όσους αγαπω

....μετά από αυτό έφυγε