Ένα κρύο δειλινό του χειμώνα. Σταγόνες στάζουν και κυλάνε στα παράθυρα, και μια μελαχρινή κοπέλα με έντονα γαλανά μάτια απλώνει κόκκινο κραγιόν στα καλοσχηματισμένα και γεμάτα χείλη της. Αρπάζει το παλτό της και ορμάει έξω από την πόρτα. Μπαίνει σε ένα ταξί και κατεβαίνει όταν φτάνει στο κέντρο της πόλης. Φτάνει σε ένα παλιό, ντεμοντέ μπαράκι με γουστόζικη μουσική. Προφανώς τους ξέρει όλους εκεί, γιατί όλοι της γνέφουν έντονα με το που την βλέπουν. Μάλλον, τους ξέρει όλους εκτός από έναν. Καρφώνει το βλέμμα της διερευνητικά πάνω στον γοητευτικό άγνωστο. Ο Άγνωστος κάνει το ίδιο.
Τότε το μόνο που χρειαζόταν ήταν ένα βλέμμα. Ένα βλέμμα και ένας χορός. Ένας χορός και ένα φιλί στο τέλος του τραγουδιού. Και ξαφνικά βρέθηκαν αγκαλιασμένοι πάνω στα ιδρωμένα σεντόνια.
Τότε το μόνο που χρειαζόταν ήταν ένα βλέμμα. Ένα βλέμμα και ένας χορός. Ένας χορός και ένα φιλί στο τέλος του τραγουδιού. Και ξαφνικά βρέθηκαν αγκαλιασμένοι πάνω στα ιδρωμένα σεντόνια.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφή