Δεν ειναι εκτυφλωτική αυτή η υποκρισία? Γιατί οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν την ματαιότητα? Τσακώνονται μεταξύ τους, χαλάνε σχέσεις, δεν υπολογίζουν οικογένεια, φίλους, πατρίδα, θρησκεία, ιερά και όσια και ότι άλλο μπορεί να καταπατήσει κάποιος γενικά. Μιζέρια. Ένας μαλακας και τίποτα περισσοτερο, άλλη μια κατσαρίδα κάτω από το τραπέζι, που λαδώνεται, μαχαιρώνει πισώπλατα και το μυαλό του δεν μπορεί ούτε καν να συλλάβει το βόθρο μέσα στον οποίο τσαλαβουτά. Πως είναι ποτέ δυνατόν τέτοια κατακάθια να ελπίζουν ότι θα καταφέρουν ποτέ...αλλά όχι, δεν ελπίζουν. Περίεργο πράγμα η ζωή. Η δική τους. "Και τι να κάνουμε λοιπόν, γλυκιά μου?" Ας μισήσουμε τον κόσμο. Όχι, λάθος. "Να νιώσουμε οίκτο?" Ναι, μπορεί. Θέλω να πω, γιατί όχι? Μόνοι τους το προκαλούν. Αλλά και πάλι. "Ε τότε τι?" Απλά. Μείνε όπως είσαι και μην αλλάξεις. Έχεις περισσότερη αυτοκαταστροφική δύναμη και από τον Σιντ Βίσιους, αλλά δεν είναι ανάγκη να την χρησιμοποιήσεις. Μείνε εσύ. Και κάποτε θα βρεις και άλλους σαν εσένα. Μπορεί να τους έχεις βρει ήδη.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφή