Χαμένη Αξιοπρέπεια.

" Ο στοχασμός έχει χάσει όλη την εξωτερική του αξιοπρέπεια. Έχουν γελοιοποιήσει το τελετουργικό και την επίσημη στάση εκείνου που στοχάζεται, δεν μπορούμε πια να υποφέρουμε ένα φιλόσοφο της παλιάς σχολής. Τώρα σκεφτόμαστε πολύ γρήγορα, στην πορεία, την ώρα που περπατούμε, μέσα σε κάθε λογής υποθέσεις, ακόμα και όταν σκεφτόμαστε τα πιο σοβαρά πράγματα...δεν χρειαζόμαστε πολλή προετοιμασία, ούτε πολλή σιωπή: όλα γίνονται σαν να έχουμε στο κεφάλι μας μια μηχανή που να γυρίζει αδιάκοπα και που συνεχίζει τη δουλειά της, ακόμα και στις χειρότερες συνθήκες. Άλλοτε, όταν κάποιος ήθελε να αρχίσει να σκέφτεται, ήτανε κάτι το εξαιρετικό! - Το καταλάβαινες αμέσως...παρατηρούσες πως ήθελε να γίνει σοφότερος και προετοιμαζόταν για μιαν ιδέα: το πρόσωπό του συγκεντρωνότανε... ο άνθρωπος σταματούσε την πορεία του...και μάλιστα, έμενε ακίνητος ώρες ολάκερες καταμεσής του δρόμου, στο ένα του πόδι, ή και στα δύο, σαν "να του ερχότανε η ιδέα". Τότε, το πράγμα άξιζε αυτόν τον κόπο. "

Νίτσε.