Οπότε λοιπόν Εκείνος, χουζουρεύει στο κρεβάτι του, αντί να προσπαθεί να κοιμηθεί, και αναλογίζεται τις λάθος επιλογές του.)
Τι θα γινόταν άραγε αν είχε περάσει στη σχολή που ήθελε;
Μήπως τελικά είχε ταλέντο σε κάτι -οτιδήποτε- και απλά ποτέ του δεν το ανακάλυψε επειδή ποτέ του δε προσπάθησε για τίποτα;
Μήπως ήταν λάθος που έδιωξε άτομα από κοντά του και κράτησε μόνο τις κακές συνήθειες για συντροφιά;
Μήπως ήταν παράλογο που ενστερνιζόταν από τότε που θυμάται τον εαυτό του τα θέλω και τα πιστεύω των άλλων και δεν αποκτούσε ποτέ δικά του;
......όταν η καταμέτρηση των λαθών φτάνει στο τέλος της, Εκείνος αλλάζει πλευρό. Έχει πια ξημερώσει. Υπόσχεται στον εαυτό του πως με την επόμενη χαραυγή θα αλλάξει και ο ίδιος. Θα προσπαθήσει για το μέλλον του, θα ψάξει για δουλειά, θα προσεγγίσει αυτούς που έδιωξε, δε θα πίνει τόσο...
Αυτό που δεν έχει προσέξει είναι ότι ο ήλιος έχει βγει, και Εκείνος του γυρίζει πανηγυρικά τη πλάτη...
Πλησιάζει άλλο ένα βράδυ που θα το περάσει πιωμένος και άυπνος...και μόνος.
