Όταν όλες σου οι αισθήσεις είναι εναντίον σου.

14/01
http://www.youtube.com/watch?v=aGSKrC7dGcY

Είσαι εσύ, ξαπλωμένη σε μία καρέκλα και τα πάντα γύρω σου να βουίζουν. Οι διπλανοί σου σου ψιθυρίζουν ασυνάρτητα πράγματα, προσποιείσαι ότι ακούς μα στην ουσία δεν προσέχεις. Ξαφνικά, βρίσκεις μια αφορμή για να γελάσεις. Βρίσκεις επιτέλους τον τρόπο να ξεσπάσεις. Ξεσπάς σε ένα γέλιο δυνατό, στριγκό, δίχως αρχή και δίχως τέλος. Γελάς με τους άλλους, με τον εαυτό σου, με την κατάσταση, με τα γεγονότα. Προσπαθείς να περπατήσεις, αλλά τα πόδια σου δεν σε υπακούν. Δεν πειράζει, τώρα θα μείνεις για πάντα εδώ, αιώνια εδώ, βυθισμένη στο γλυκό λήθαργο. Εδώ δεν υπάρχει πόνος, μόνο λήθη. Η ακοή σου είναι οξυμένη, ακούς αλλά δεν βλέπεις, δεν μιλάς. Ξεχωρίζεις μόνο το περίγραμμα των άλλων. Έτσι δεν πρέπει άλλωστε; Ο λαιμός σου σε καίει, με κάθε γουλιά όλο και περισσότερο. Κοιτάζεις τον ουρανό. Μα που πήγαν όλα τα αστέρια; Κάποιος σε σκουντάει. Τον αγνοείς. Νιώθεις πολλά ζευγάρια μάτια καρφωμένα πάνω σου. Στο πρόσωπο σου σχηματίζεται ένα ειρωνικό, αδιόρατο χαμόγελο. Ρίχνεις το κεφάλι πίσω και τους ανταποδίδεις το βλέμμα. Άδειο, κενό, χωρίς συναισθήματα, χωρίς λογική. Τα πάντα γύρω σου γυρίζουν και εσύ γελάς...